Losowe zdjęcie
Katechezy w Witanowicach – podsumowanie
Katechezy w grupach językowych stanowiły – obok wydarzeń centralnych – główną oś programu XXXI Światowych Dni Młodzieży. Wprowadzały one uczestników w temat spotkania oraz przygotowywały młodych do udziału w modlitewnych spotkaniach z Ojcem Świętym Franciszkiem w Krakowie.
W ramach ŚDM w Krakowie organizatorzy zapewnili przeprowadzenie katechez w 283 miejscach, w tym 63w języku polskim. W większości są to obiekty sakralne (kościoły, kaplice), ale także aule uniwersyteckie, obiekty sportowe (hale, boiska, stadiony) oraz kilka placów otwartych.
Jakże wielką radością i wyróżnieniem dla naszej Wspólnoty Parafialnej w Witanowicach był fakt, że nasz kościół był jednym z tych, w których były prowadzone katechezy w języku polskim.
Katechezy, odbywały się w trzy kolejne przedpołudnia: środę, czwartek i piątek, głoszone są przez Księży Biskupów wybranych i zaproszonych przez Papieską Radę ds. Świeckich, a animowane przez grupy reprezentujące poszczególne Konferencje Episkopatów, Ruchy, Stowarzyszenia i Wspólnoty Międzynarodowe.
Rolą grupy animacyjnej było zadbanie o stworzenie w miejscu katechezy należytego klimatu, by wprowadzić uczestników w ducha modlitwy, liturgii i zasłuchania w słowo Boże. Grupa animacyjna odpowiadała za zawiązanie wspólnoty, prowadzenie całości spotkania, śpiewy podczas katechezy i Mszy świętej oraz wszelkie posługi liturgiczne. Grupa animacyjna pełniła swoją posługę przez wszystkie trzy dni w tym samym miejscu, natomiast biskup katechista każdego dnia ma przydzielone inne miejsce i mówi do innego grona młodych. W naszym kościele gościliśmy grypę animacyjną z Częstochowy, z którą współpracowała schola z Witanowic i Kamiennej Góry.
Od środy do piątku katechezy były przeprowadzane pod różnymi tematami:
Środa 27 lipca: To jest czas miłosierdzia!
W tym dniu gościliśmy wśród nas bp Adama Wodarczyka z archidiecezji katowickiej.
„W wielu sercach pojawia się pytanie: dlaczego dziś Jubileusz Miłosierdzia? Po prostu dlatego, że Kościół, w tym czasie wielkich przemian epokowych jest wezwany do bardziej wyraźnego ukazywania znaków obecności i bliskości Boga. […] .Jest to czas, aby na nowo odkryć poczucie misji, jaką Pan powierzył swemu Kościołowi w dzień Wielkanocy: być znakiem i narzędziem miłosierdzia Ojca (J 20, 21-23). […] Rok, w którym możemy być dotknięci przez Pana Jezusa i przemienieni Jego miłosierdziem, abyśmy także i my stali się świadkami miłosierdzia” (Papież Franciszek, Celebrazione dei Primi Vespri della Domenica della Divina Misericordia, 11 kwietnia 2015 r.)
Czwartek 28 lipca: Pozwolić się dotknąć Miłosierdziu Chrystusa
W tym dniu gościliśmy wśród nas bp Zbigniewa Kiernikowskiego z diecezji legnickiej.
„A czy ty, drogi chłopcze, droga dziewczyno, poczułeś kiedykolwiek na sobie to spojrzenie pełne nieskończonej miłości, która, pomimo wszystkich twoich grzechów, ograniczeń, upadków, wciąż ci ufa i z nadzieją patrzy na twoje istnienie? Czy jesteś świadomy, jak wielka jest twoja wartość w planie Boga, który z miłości oddał ci wszystko?” (Papież Franciszek, Orędzie Papieża Franciszka na XXXI Światowy Dzień Młodzieży 2016 r.)
Piątek 29 lipca: Panie, uczyń mnie narzędziem twego Miłosierdzia!
W tym dniu gościliśmy wśród nas bp Mareka Solarczyka z diecezji Warszawsko – Praskiej.
„Dopomóż mi, do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą.
Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.
Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.
Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków [..]
Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie […]
Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich.” (Święta Faustyna Kowalska, Dzienniczek, 163).
Były to niesamowite chwile spotkań z Panem Bogiem na modlitwie i uwielbieniu, ale również jakże przejmujące świadectwa i katechezy. Każdy dzień był inny i bardzo bogaty. To, co ludzie przeżywali w sercu, widoczne było w ich postawie wyciszenia, ale i otwartości na innych. Przez te katechezy przewinęło się ponad tysiąc ludzi z Polski /np. Gdańska, Warszawy, Kamiennej Góry, Częstochowy, Wodzisławia, Katowic/ i z innych narodowości /np. USA, Canady, Hiszpanii, Białorusi, Słowacji, Niemiec/.
Dziś możemy z radością za wstawiennictwem św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II podziękować Panu Bogu za to wielkie dzieło, które dokonało się wśród nas, w naszych parafiach, diecezji, całym Kościele, ale nade wszystko w naszych sercach.
Chwała za to Panu!